sen dokunuyorsun andromedadan toprak anaya
göz ve cadde büyüyor,tüm kainat gülüyor
kafiyeler sarmaşığa dönüşüyor kalemde kurşuna
sevgiyii nostalji bürüyor,tüm kainat gülüyor
gel gör gömelim şehirleri,medeniyeti ve kitapları
ah çarşaflara dolanası günler
bana vahiy inmiyor !
karartma gecelerini görmedim
görmedim ekmeğin karneyle satıldığı günleri
ama bak tekkesi kapatılmış şeyhlere bi bak
onlarda aşktan az buçuk anlıyor !
ben 20. yüzyılda doğdum ama hatırlanıyorum milenyumu
ama seninle aynı hayatta yaşlanması ne bilimsel ve aykırı teoriye
yağmurlu bir havada bir çocuk olmaktır sevmek
sigara içeninden
olası günlerde
nefretinden yağar sağnak !
ve kitapları okurken de karakterler cinayet halinde
şairler sırpların vurduğu ,mostar köprüsünde
bak zerdüşte bak materyaliste
bak şu kapitaliste
hangisinin içinde benim gibi
dişleriyle gülen bir çocuk var?
Süleyman KANAT
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder