Nihavend

Akşamüstü ve güz kapıya gelmiştir
Bildiğimiz zifiri geceler geçmişin birer yara izidir.
Sevgilim ki adı yasak değildir artık;
Tüm pırıltısı ile aydınlatır geceyi.

Bu şehir, kuşlar ve deli dolu kalem
Beklemiştir zifiri gecelerde gül benzli yari,
Ve Tanrı mucizeleri ile yanımızdayken;
Bu şehirdedir sevgilim artık;
Tüm pırıltısı ile aydınlatır şehri.

Sevinçten yazamaz, mutludur deli dolu kalem
Kulağında aşk şarkıları çalar akşamdan akşama. 
Duramaz aşkından ve yine yazar bir sürü kelam, 
Çoktan başlamıştır bitmeyecek bir aşk hikayesi...

RPanzerV 

Mahür-ü Hicaz

Şu garip aşk masalında
Deli dolu yazar kalemin
Tek görüp göreceğidir:
Kamer gözlü selvi boylu yarinin
Dügaha dönen biricik gülüşü.

Simasında görüldü mü aşk ile güldüğü
Çıkar gelir uzak diyarlardan Gurbet Treni
İsfahan gibidir artık zifiri geceler
Ve bir olur Kainat, çözülür tüm düğümler.

Döküldü mü sevda ile kelimeler dudağından
Lal olur bülbül utancından, susar bütün evren.
Bütün kifayetsiz lügatler yeniden anlam kazanır
Sadece sazlar eşlik eder yarin dudağına.

İşte Dostlar, yazar deli dolu kalem 
İster ki gülsün, konuşsun, mutlu olsun biricik Nevası
Öyle bir mucize ki bu Seba
Sultan Süleyman'a bile kalır bu dünya...

RPanzerV 

Ferahfeza

Ferahfeza

Ey derin aşkımdan bi haber,
Mehtaptan güzel berrak yüzlü yarim.

Bilir misin?
Kamer küser, şems utanır,
Kainat doğar geceden,
Ve iklim Akdeniz olur seni görünce.

Ki manan değil midir ferahlık?
Uzak diyarlardan kalbimi fetheden göçmen.

Dokuzlar, beşler gider; garip şifa bulur,
Göz görür, gönül katlanır, saat işler...
Ki budur deva; deva değil Ferahfeza.

Çölde gelen; hasretlik seraptır,
Senin gibidir serap, sensindir serab-ı ömrüm.
Bi çare gönül bilir bunu ve böyle yaşar,
Gün olur, alır başını gidemez; bekler Ferahfeza'yı.

Tutkun usluma gelir durur berrak yüzün;
Senin Ferahfeza'n dumandan doğmaktır. 
İlleti yenip karşına durmaktır. 
Duymayacağını bilip,
Bi çare kelimeleri kağıda dökmektir. 


RPanzerV